دراین نبرد دائمی که آنرا زندگی می نامیم،
کوشش ما بر این است تا قانونی برای رفاه و سلوک خود بیابیم،
که مطابق با جامعه ای باشد که در آن رشد کرده و پرورش یافته ایم.
چه این جامعه کمونیستی باشد،
یا جامعه ای به اصطلاح آزاد،
ما بعنوان هندو،
مسلمان،
مسیحی
یا هر چه که بطور اتفاقی هستیم،
الگوی رفتاری ویژه ای را به مثابه بخشی از سنتمان می پذیریم.
ما به یک نفر چشم می دوزیم،
تا به ما بگوید،
چه رفتاری صحیح یا غلط است،
چه فکری خوب یا بد است
و در نتیجه پیروی از این الگوها
ما به وضوح و راحتی می توانیم
این مسئله را در خود ببینیم
که رفتار
و تفکر ما
مکانیکی
و واکنش هایمان
نیزاتوماتیک می شوند.