مه
15
شکستن آدمها
ﺁﺩﻡﻫﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽﺷﮑﻨﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺘﻦﺷﺎﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺗِﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﻧﯽ ﻓﻼﻥ ﺭﻭﺯ ﻓﻼﻥ ﺟﺎ ﺷﮑﺴﺖ !
ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺸﻮﺩ ﺩﯾـﺪ،
ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﻳﻬﻮیی ﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﻭﺳﻂ ﺟﻤﻊ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ،
ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻮﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ،
ﺍﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍ میﺸﻮﺩ،
ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻗﯿﺎﻓﻪﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﺮﻫﯿﺎﻫﻮﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ،
ﺩﺭ ﮐﻨﺞﺷﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭼﺎﻝ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﯽﺻﺪﺍﺗﺮ ﻭ ﺁﺭﺍﻡﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪﺷﺎﻥ …
ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺷﻨﯿﺪ،
ﻣﯽﺷﻮﺩ ” ﺩﯾــﺪ” ﮐﻪ ﻓﻼﻧﯽ ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻠﺶ ﻭ ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﺵ،
ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﯿﺴﺖ.
هیچ دیدگاه
دیدگاهتان را بفرستیددیدگاهی داده نشده است.