در روزگاران قدیم انسانها بسیار به هم ظلم کردند و سیاهی و تباهی به نهایت خود رسید .
تا اینکه کتیبه ای از سوی پروردگارشان بر آنان نازل شد !

ده فرمان :
۱- هیچ انسانی ، انسان دیگر را نکُشد .
۲- هیچ انسانی ، به انسان دیگر تجاوز نکند .
۳- هیچ انسانی ، به انسان دیگر دروغ نگوید .
۴- هیچ انسانی ، به انسان دیگر تهمت نزند .
۵- هیچ انسانی ، از انسان دیگر غیبت نکند .
۶- هیچ انسانی ، مال انسان دیگر را نخورد .
۷- هیچ انسانی ، به انسان دیگر زور نگوید .
۸- هیچ انسانی ، بر انسان دیگر برتری نجوید .
۹- هیچ انسانی ، در کار انسان دیگر تجسس نکند .
۱۰- هیچ انسانی ، انسان دیگر را نپرستد !

پس از آن
سالیان سختی بر شیطان و همدستانش گذشت ،
تا اینکه روزی شیطان ، چاره ای اندیشید .
او گفت : ای دوستان ، کلمه ای یافته ام که بسیار از او بیزارم
اما
به زودی با افزودن تنها همین یک کلمه به ده فرمان ، همه چیز را به سود خودمان ، تغییر خواهم داد
و ده فرمان چنین شد :

۱- هیچ انسانی ، انسان مؤمن دیگر را نکُشد .
۲- هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر تجاوز نکند .
۳- هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر دروغ نگوید .
۴- هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر تهمت نزند .
۵- هیچ انسانی ، از انسان مؤمن دیگر غیبت نکند .
۶- هیچ انسانی ، مال انسان مؤمن دیگر را نخورد .
۷- هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر زور نگوید .
۸- هیچ انسانی ، بر انسان مؤمن دیگر برتری نجوید .
۹- هیچ انسانی ، در کار انسان مؤمن دیگر تجسس نکند .
۱۰- هیچ انسانی ، انسان دیگر را نپرستد ! مگر اینکه بسیار مؤمن باشد !

و اینک ای دوستان
به سوی انسانها بروید و به وسوسه بپردازید
و کاری کنید که هیچ کس ، هیچ کس را مؤمن نپندارد ، جز آنان که از دنیا رفته اند !