کسی را نگه دار که بداند ده ثانیه مانده به انفجار، کدام سیم را قطع کند که قصه نمیرد و از دست نرود!

کسی را انتخاب کن که اسلحه اش قبل از شلیک قفل می کند و خنجرش از شدت بی تجربگی بریدن بلد نباشد!

از همانهایی که ذوق چای عصرِ کنارِ پنجره را داشته باشد، حتی حوصله بی‌حوصلگی هایت و دلشوره های وقت و بی وقتت را.

از همان هایی که اگر نق زدی، خط زدی، تلخ شدی… مدارا کند و باز هم دوستت داشته باشد.

آدم باید تا وقتی که جانی مانده برای عزیزم گفتن و جانم شنیدن، کسی را پیدا کند که بلد باشد کجا و چه وقت دوستت دارم گفتنش بغل هم داشته باشد که زندگی با دوستت دارم های بغل دار بیشتر می چسبد.

اگر چنین کسی را پیدا کردید رها نکنیدش، که داشتنش ته گل است، حتی اگر پوچ باشد…