من خویشاوند هر انسانی هستم که خنجری در آستین پنهان نمی کند.
نه ابرو درهم می کشد نه لبخندش ترفند تجاوز به حق نان و سایه بان دیگران است.
نه ایرانی را به غیرایرانی ترجیح می دهم نه ایرانی را به ایرانی.
من یک لر ِ
بلوچ ِ
کردِ فارسم،
یک فارس زبان ترک،
یک افریقایی
اروپایی
استرالیایی
امریکایی ِ
آسیایی ام،
یک سیاه پوستِ
زردپوستِ
سرخ پوستِ
سفیدم
که نه تنها با خودم و دیگران کمترین مشکلی ندارم،
بلکه بدون حضور دیگران وحشت مرگ را زیر پوستم احساس می کنم.
من انسانی هستم میان انسان های دیگر بر سیارهٔ مقدس زمین، که بدون حضور دیگران معنایی ندارم.

از : احمد شاملو