صبوری مهم ترین چیز است در حیات معنوی انسان.
ای بسا که انسان پس از کشت دانه باید منتظر بماند!
در ابتدا همه تلاش ها بیهوده به نظر می رسد.
به نظر چیزی اتفاق نخواهد افتاد !
و آنگاه یک روز انتظار به پایان می رسد و واقعیت نمایان می شود.
دانه می شکافد، از زمین سر می کشد، نهال می شود!
اما به یاد داشته باش،
آنگاه که به ظاهر هیچ اتفاقی در شرف وقوع نبود،
دانه در زیر خاک بی وقفه سرگرم کاری بود.
تو فقط باید ساکت باشی.
ساکت بودن همه چیز است.
سکوت به معنای حرف نزدن نیست.
سکوت به معنای نبودن دغدغه است.
هنگامی که ذهن قرار می گیرد به لایتناها می پیوندد.
هر جا که عطشی هست، راه نیز همان جاست.
نیایش یک حس است، تسلیم خویشتن است.
بدون هیچ کلمه و تقاضایی.
و هرچه را که پیش می آید بپذیر.
خدا را همانطور که می سازدت، همانطور باش،
و اگر می شکندت، شکستن را نیز استقبال کن.
آیا نیایشی ژرف تر از اشک وجود دارد؟

اوشو : یک فنجان چای