پشت سرم حرف بود، حدیث شد !
می ترسم آیه شود !
سوره اش کنند به جعل !
بعد تکفیرم کنند این جماعت نا اهل ! ! !
قبل از این که بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی،
کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن.
از خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من کردم،
اشکهایی را بریز که من ریختم.
دردها و خوشیهای من را تجربه کن،
سالهایی را بگذران که من گذراندم،
روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم،
دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن.
همانطور که من انجام دادم.
بعد ، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی …..