گاهی باید حرف نزد !
باید سکوت کرد و در سکوت فکر کرد،
به آدم ها ….
به حرف هایشان ….
به رفتن ها وآمدن هایشان ….
به حرف هایی که دارند و نمی گویند….
به حرف هایی که ندارند و می گویند…..
به روزها….
روزهایی که می آیند و نمی دانی از آنها چه می خواهی …..
روزهایی که گذشتند و نفهمیدی چه می خواستند بگویند ……
گاهی لازم است کوتاه بیایی ………
گاهی نمی توان بخشید و گذشت،
اما می توان چشمان را بست و عبور کرد ….
گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری ……
گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی …..
به خود سکوت هم باید فکر کرد،
بیش از همه باید سکوت کرد،
به خاطر حرف هایی که گفتی و نباید می گفتی …..
گاهی برای سقوط نکردن باید سکوت کرد ……
گاهی باید سکوت کرد ،
سکوت ……
شاید خدا حرفی برای گفتن داشته باشد
همیشه نباید حرف زد
گاه باید سکوت کرد
حرف دل که گفتنی نیست !
باید آدمش باشد کسی که با یک نگاه کردن به چشمت تا ته بغضت را بفهمد.

“چارلی چاپلین”