مرد که باشی،بار سنگین یک زندگی بر دوشهای همیشه استوارت سنگینی می کند…
مرد که باشی،همیشه از آینده میترسی…
مرد که باشی،همه تو را به چشم دیواری برای تیه نگاه می کنند،بدون این فکر که شاید خودت هم نیاز به شانهایی برای گریه داشته باشی..
مرد که باشی،گریه نمی توانی بکنی…گریه ات درونت جمع میشود و در شریان های بدنت،تو را به مرگ وا میدارد…
مرد که باشی ،همه ی زنان فکر می کنند که حقشان را خورده ای،ولی تو حتی وقت فکر کردن به اینکه چه کسی حقت را خورده نداری…چون آینده ی تمام افرادی که به تو تکیه کرده اند،در دست توست و تو همیشه مقصری…
من مردم،نگاه به بدن قوی و روحیه همچون کوهم نکن…گاهی به راحتی …. می شوم…
مـــــرد که باشی این است.