مدعیان رفاقت بسیارند .
تا پای آزمایش در میان نباشد هر کسی از راه رسیده و نرسیده مدعی عشق است .
رفاقت را باید با صداقت آزمود و صداقت را میشود از ته نگاههای یک انسان فهمید .
چشمها همه چیز را لو میدهند.
حتی عشقی را که در دلت پنهان کرده ای .
دوستی یک معامله نیست و این همان حقیقتی است که از یادها رفته است .
کسانی که از دوستی به سود و زیان آن می اندیشند سودی از دوستی نخواهند برد .
دوست داشتن از عاشق بودن هم سخت تر است .
دوستدار تو به سعادت تو می اندیشد حال آنکه عاشق تو به داشتن تو ……
دوستی بالاتر از عشق است .
سعی کن تا کسی را در دوستی نیازموده ای عاشقش نشوی .
ملاک دوستی به رنگ و قد و وزن و ناز و عشوه و … نیست .
معیار دوستی صداقتی است که دوستت در صندوقچه دلش ذخیره کرده است .
آنچه باز هم از دوستی و عشق بالاتر است آزادی است .
این آزادی است که پیش از دوستی ارزش دارد .
نباید با دوست داشتن کسی او را از آزاد بودن و آزاد انتخاب کردن محروم کرد .
گاه انسان آنچنان عاشق می شود که به هر وسیله ای که شده است می خواهد محبوبش را مال خودش کند .
و این بر خلاف اصل آزادی است .
آنچه در اولویت است آزادی است .
نباید به زور کسی را به دوستی خود واداشت .
شرط دوستی آن است که آزادی دوستت را مقدم بر داشتن او بدانی .
هر گاه آزادی محبوبت را مقدم بر داشتن او دانستی بدان که او مال توست حتی اگر با کس دیگری باشد.
و حرف آخر
دوستی تملک تو بر کسی یا چیزی نیست .
دوستی مثل بوییدن یک سیب است ،
بدون آنکه به آن گازی بزنی و عشق گاز زدن سیب است ،
یعنی که بخواهی آن را مال خود کنی .